Ένας πρωτότυπος και μοναδικός γαστρονομικός προορισμός, μια διαχρονική αξία της ποντιακής διατροφής.

Σε απόσταση δεκαπέντε χιλιομέτρων από το Κιλκίς, λίγο έξω από το χωριό Βάθη βρίσκεται η φάρμα «Ραγιάν» (το παλιό όνομα του χωριού) στην οποία εδώ και 30 χρόνια παρασκευάζονται χειροποίητα παραδοσιακά εδέσματα της κουζίνας του Πόντου, περιοχή απ’ την οποία άλλωστε έφτασαν στο Κιλκίς ως πρόσφυγες πολλοί από τους σημερινούς κατοίκους του.

Τυριά όπως το τσιορτάν (από φρέσκο ημιαποβουτυρωμένο αγελαδινό γάλα), το Παρχαροτύρι (καπνιστό αγελαδινό τυρί με γλυκιά γεύση), το σολγούν το τσιοκαλίκι (ένα είδος ξινομυζήθρας), το γαΐς τυρί (από βουβαλίσιο γάλα, «ξαδερφάκι» της παγκοσμίου φήμης μοτσαρέλα) και το «τυρί της σπηλιάς» που είναι ένα καπνιστό τυρί με έντονη γεύση. Αλλά και το τυρί «Γεωργιάδη», το οποίο, αφού καθίσει 1,5 - 2 μήνες σε κρασί με βότανα, στη συνέχεια καπνίζεται.

Η φάρμα «Ραγιάν» παράγει επίσης ποντιακά ζυμαρικά (βαρένικα, μακαρίνα, εβριστόν, κορκότα), φύλλο για πίτες, το γιοχά (ο τουρκικός γιουφκάς), γλυκά, δηλαδή ωτία, περέκ (μπουρέκια) σιρόν και χειροποίητες πίτες.

Μνήμες ιστορικών στιγμών των ελλήνων που αναμιγνύονται με τα σπάνια κάλλη της φύσης και τα γαλαζοπράσινα νερά μιας αρχαίας λίμνης.
Αυτά είναι τα συναισθήματα που θα νιώσει και οι εικόνες που θα αντικρύσει ο επισκέπτης του Σκρα, των καταρρακτών του και της περίφημης «σμαραγδένιας λίμνης».

Το Σκρα απέχει μόνο 4 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Π.Γ.Δ.Μ και απλώνεται στις Β.Α. πλαγιές του Πάικου σε ύψος 520 μ. Το παλιό του όνομα ήταν Λιούμνιτσα ενώ το σημερινό το οφείλει στην κοντινή κορυφή Σκρα ντι Λέγκεν που στον Α' παγκόσμιο πόλεμο αποτέλεσε το πεδίο της ομώνυμης μάχης (Σκρα - Ραβινέ). Η μάχη ήταν καθοριστικής σημασίας για την πορεία του ελληνικού κράτους αλλά και του Α' παγκοσμίου πολέμου. Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του χωριού είναι ο τεράστιος γέρικος πλάτανος στην πλατεία του.

Κοντά στον ομώνυμο οικισμό, ο επισκέπτης αντικρύζει ένα μικρό θαύμα της φύσης. Μέσω μιας πανέμορφης διαδρομής φτάνει σε μια περιοχή με πλούσια βλάστηση, όπου συναντά τον πρώτο καταρράκτη του Σκρα, στη ρίζα του οποίου υπάρχει μια μικρή σπηλιά με λεπτούς σταλακτίτες. Λίγο πιο κάτω ο επισκέπτης μένει έκθαμβος από το κάλλος της μικρής «Γαλάζιας Λίμνης» ή «Σμαραγδένιας Λίμνης», που οφείλει το γαλαζοπράσινο σμαραγδένιο χρώμα του νερού της στους ασβεστοποιημένους και απολιθωμένους οργανισμούς του πυθμένα της. Συνεχίζοντας, η βλάστηση πυκνώνει και το έδαφος γίνεται απόκρημνο. Εκεί αντικρίζουμε τον δεύτερο καταρράκτη του Σκρα που πέφτει με πάταγο πάνω στους βράχους δημιουργώντας ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο.