Το Κουρμπάνι (που σημαίνει «θυσία») είναι ένα έθιμο με καταβολές από την αρχαιότητα, όταν οι Αρχαίοι Έλληνες θυσίαζαν ζώα στους θεούς για να τους εξευμενίσουν και για να έχουν αίσιους οιωνούς. To κυριότερο Kουρμπάνι των Ανατολικορωμυλιωτών Πολυκάστρου είναι αυτό που γίνεται προς τιμή του Αγίου Γεωργίου. Συνήθως ο Απρίλιος τυχαίνει πάντα σχεδόν την σαρακοστή και ο Αη Γιώργης γιορτάζεται τη 2η ημέρα του Πάσχα. Γι αυτό και το Κουρμπάνι γίνεται την Δευτέρα μετά την Κυριακή του Θωμά, επάνω στο λόφο του Αγίου Νεκταρίου, στο συνηθισμένο τόπο της θυσίας.

Άνδρες από κάθε γειτονιά σφάζουν ζυγούρια το πρωί και στη συνέχεια τα βράζουν. Στον τόπο αυτό οι κουρμπαντζήδες στήνουν ψησταριές και τραπέζια με διάφορα εδέσματα και ρέει άφθονο το τσίπουρο και το κρασί. Πολλοί επισκέπτονται το χώρο για να δοκιμάσουν τις νοστιμιές. Το απόγευμα, οι γυναίκες μαζεύονται σχηματίζοντας ημικύκλιο, κάθε μία απέναντι από το καζάνι της γειτονιάς της με τα μπαράτσια τους (μεταλλικά σκεύη).

Ο ιερέας ευλογεί τους παρευρισκομένους και λένε ευχές για καλές παραγωγές, υγεία και ειρήνη στον κόσμο. Κάποιο από τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου χορεύει χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας και στη συνέχεια μοιράζεται το κουρμπάνι. Το βραδάκι στην πλατεία της 28ης Οκτωβρίου υπάρχει πάντα μουσική και ακολουθεί γλέντι. (Από το αρχείο της Ελένης Χαμουρούδη)